AGV of AMR? De technologie is minder verschillend dan u denkt.

In de wereld van intern transport wordt vaak onderscheid gemaakt tussen AGV’s (Automated Guided Vehicles) en AMR’s (Autonomous Mobile Robots). Maar in de praktijk is dat onderscheid steeds minder relevant. Beide technologieën zijn geëvolueerd, en het verschil in intelligentie, flexibiliteit of infrastructuur is in veel gevallen achterhaald.

Waar vroeger werd gesteld dat een AMR slimmer was,  bijvoorbeeld omdat het obstakels kon vermijden en autonoom alternatieve routes kon bepalen, blijkt in de praktijk dat dit juist tot onvoorspelbaar gedrag leidt. In industriële omgevingen waar veiligheid, herhaalbaarheid en procescontrole cruciaal zijn, kan die autonomie eerder een risico vormen dan een voordeel.

In lijn met lean- en 5S-principes is de aanwezigheid van obstakels op de werkvloer überhaupt onwenselijk. Een voertuig dat ‘creatief’ om objecten heen rijdt, lost het probleem niet op, het maskeert het. Juist voorspelbaar gedrag is dan essentieel.

Daarom geven wij in veel toepassingen, zeker bij voertuigen met vorken of zware belading, de voorkeur aan AGV-achtig gedrag:

• vaste, gedefinieerde routes

• duidelijke interactiemomenten met operators

• maximale veiligheid en herhaalbaarheid

• minimale afhankelijkheid van variabele factoren op de werkvloer

Technisch gezien kunnen moderne voertuigen vandaag de dag zowel als AGV én als AMR opereren. De basis is dezelfde: sensoren, besturing, navigatie, en fleet management. De keuze voor “slimme” autonome routebepaling of vaste banen is geen hardware- maar een ontwerpkeuze. En die keuze moet niet gebaseerd zijn op hype of terminologie, maar op wat in jouw proces het meest betrouwbaar is.

Wat ons betreft is het onderscheid tussen AGV en AMR vooral semantiek geworden. Het gaat niet om de naam, maar om de toepassing. En in veel industriële logistieke processen is voorspelbaarheid nog altijd belangrijker dan improvisatie.